ریشه ی خشم در افراد و سنین مختلف متفاوت است .
برخی علل آن عبارت است از :
- مهمترین عامل عصبانیت ها ، اضطراب و نگرانی است .
- حس حقارت و خود کم بینی
- تبعيض ، تحقیر ، توهین و آزار دیدن
- عدم درک کافی و یا کمبود محبت از سوی اطرافیان
- تفسیر و تلقی نادرست از وقایع ، برخوردها و ..
- گرسنگي و خستگي
- درد و بيمار ي
- نيازها ، ناکامی ها ، شکست ها و...
- ایده آل خواهی افراطی
- نارضایتی از خود
- حس درماندگی در اثر وجود مشکلی لاینحل
- جهل
- اهمیت و اولویت دادن به مسائل غیر قابل ارزش
- شنیدن انتقادهای مکرر
- تنبیه و توبیخ و امر و نهی های پی در پی کودکان
- توهم خود برتر بینی
- داشتن توقعات بی جا از دیگران
- حرص و دنیا طلبی و .......
* راه رفع و یا پیشگیری :
- یاد خدا و توجه به حضور " او "
یادمان باشد که ما در مقابل دوربین مخفی خداوند و فرشتگانیم .
- توجه به اهداف مهم و متعالی
- فکر کنید فقط امروز زنده اید.
- نوشیدن یک لیوان آب سرد
- یک دوش آب ولرم
- ذکر لا اله الا الله
- گفتن اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
- رفتن به یک محل خلوت و ساکت
- زدن چند مشت و ضربه به یک بالشت نرم ، البته مراقب باشید بالشت
از پَر نباشد و پاره نشود و گرنه عصبانیتتان مضاعف خواهد شد .
- شکستن با احتیاط "یک ظرف ترک خورده ی ارزان قیمت و بدرد نخور "
( آخری شوخی بود ، جدی نگیرید یک وقت ! )