● تنها كساني بازي زندگي را مي بَرند كه به بُردن ديگران كمك مي كنند.

● مهرباني بهترين مُهره مار است.

● بي كاري خسته كننده تر از كار است. 

● هر وقت « اميد » مي رود سر و كله « شكست » پيدا مي شود.



● كلاهم را كه برداشت، خيس اشك شدم . 

● مرد كه عاشق شود، همسرش هزار عيب پيدا مي كند. 

● هر چه انسانها از گوهر دروني كم نصيب ترند، به زيور بيروني مزين ترند. 

● اسفند ماه، ماه ِجيب تكاني و خانه تكاني است. 

● وقتي صداي پاي مرگ مي آيد، همه با هم مهربان مي شوند. 



●كم گويي سپر اشتباه است. 

● قدر سلامت را كسي داند كه فاكتور بيمارستان را ببيند. 

● شتر در خواب بيند پنبه دانه، من در خواب بينم ماشين همسايه ...
 
● موش تو سوراخ جا نمي شد، با خودش بنا آورد. 

● كوه به كوه نمي رسه، اما بهشت و جهنم از راه مي رسه. 

● اينقدر گلي كه زنبور اشتباهي نيشت زد. 

● دانا كسي است كه هرگز فارغ المطالعه نمي شود. 



 چاپ شده در روزنامه قدس  24/ 11/87