● دوست دل شکسته من ، ای انسان !

چه کسي اشک تو را جاری کرد...

خورشید خنده ات را خاموش کرد؟!

چه کسی دنیای تو را محزون نمود !

موسیقی زیبای زندگی را ، اینچنین غمگین سرود؟!

● ها ن !  بگو ...

چه کسي جان از دل خسته ات ربود ؟

سايه غم بر سرت بنیان نمود ؟ !!!

نه !

او نبود ...آنها نبودند ... نه ...نه ...هيچ کس نبود ...

 تو خود بودي ...خود کردي خطا ...

کاش مي دانستي نيست جهنم چیزی جز جهل و جفا ...



مسبب اصلی بسیاری از رنج و سختی های انسان خود اوست ...نه خدا خواسته و نه کسی مقصر بوده بلکه انسان با جهل و غفلت و ظلم به خود موجبات رنج خود را جاهلانه فراهم می کند...