• السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین ..

مولای من ، وقتي شنيدم در گوش تاريخ فرياد برآوردي که : کيست مرا ياري کند ؟ شراره هاي

آتش قلبم ، آبشار شد و از دیدگانم باز باريدن گرفت ... زيرا خوب مي دانستم که  عاشقانه و 

پيروزمندانه و سیراب در قله ی  سعادت ، ايستاده اي و کمک طلبيدنت برای آن است که : ما

را  از " غم غفلت "  بيرون آوري تا به سوي " خدا و خوبي ها  " گام نهيم ..  پس محرم ،

شرمسارانه عزا بر خود مي گيرم و مي گريم که چرا آنگونه که بايد ، نيستم ... نشدم ...

 چه شگفت اسـت
  
 از کودکی به پیـری پریدن ... بهـار جوانی را ندیدن ... بی عبـور، از تـو گذشتن ...

دلـیـرانه با درد مانـدن ، زیسـتن ، تنها بودن ...

کمرشکسته ، اما چون کوه به مهر  ایستادن ...

و چه سخت است بغض و ماتم  چشم به هجر اشک ...

چه سخت است چون شمع ، سوختن ..

از گریه چراغی ساختن  ، بر در کلبه ی تنهایی نهادن

آری ! چه شگفت است بی نیمه تمام شدن ، قبل از مردن ، رفتن ، فراموش شدن ...

 زنـدگـی سـهل است ، اما بـی  چتر و چــراغ بودن سـخـت است ...